|
Zestig uur regen.
Zaterdag 15 augustus prima weer, lekker temperatuurtje.
13.30 uur: Processiecomité en een aantal vrijwilligers melden zich bij de opslagplaats bij de familie Koopmans. Iedereen heeft er zin en gaat met plezier aan de slag.
Met veel inzet worden de paaltjes de grond in geslagen en de rustaltaren op de plaats gezet.
Onderweg, in verband met de hitte, regelmatig een korte pauze om wat gerstenat tot zich te nemen. De bloemen worden bezorgd, niets kan er meer mis gaan.
Hoe anders is het als schutterij Willem Tell, muziekvereniging Excelsior en Jemmy Tell enkele uurtjes later het Koningspaar op willen halen.
Druppels vallen en blijven vallen.
De blijde gezichten zijn verandert in norse, bezorgde gezichten. Iedereen kijkt naar elkaar: wat nu?
Besloten wordt om de kortste route naar het Koningspaar te nemen. Daar aangekomen worden er een paar consumpties genuttigd waarna de stoet vertrekt naar het schuttersgebouw. Druppels vallen en blijven vallen.
Zondag 16 augustus.
Druppels vallen en blijven vallen.
Parasols veranderen in paraplu’s.
Iedereen gaat met een snelle pas naar de kerk waar onder leiding van pastor Than de Schuttersmis wordt opgedragen. Een mooie viering en zeker ook een prachtige preek van diaken Adri van Zundert. “Alleen ben je en kun je niks!!”
Na de viering besluit, vrijwel meteen, het dagelijkse bestuur van het processiecomité dat de processie buiten geen doorgang kan vinden, waarna besloten wordt deze maar in de kerk te houden. Bruidjes en een pupillenelftal van sportvereniging Loo lopen samen met de pastor en de Allerheiligste achter het Kruis door de kerk. De kinderen genieten en het is heel respectvol.
Na de processie wordt besloten de traditionele vendelhulde en het daarop volgende “Lang zullen ze leven” in de tent ten uitvoer te brengen.
Druppels vallen en blijven vallen.
Willem Tell, Excelsior en Jemmy Tell lopen met grote stappen naar de tent om enigszins droog aan te komen..
Na het dankwoord van pastor Tan spoedt iedereen zich naar huis.
Druppels vallen en blijven vallen.
Buiten, een troosteloze aanblik en weinig te beleven.
Enkelen staan toch nog onder de grote paraplu, wat een parasol had moeten zijn, om elkaar een “plezierige kermis” toe te wensen.
Maandag 17 augustus.
Klein wondertje! Bij het “opstellen” is het droog, hetzij niet van harte maar het is droog. De stoet kan zelfs bij de boog in de Husselarijstraat genieten van een drankje, waarna men snel vertrekt naar de villa van de familie van Sadelhoff waar het college staat te wachten. Na de gebruikelijke serenade, vendelhulde en het “Lang zullen ze leven” met het kanonschot en de openingswoorden van de voorzitter en de burgemeester begint het weer te druppelen. Ondanks de druppels worden er eerst een paar consumpties genuttigd en het college kan zich uitleven op de instrumenten.
Na aankomst in de tent wordt meteen koers gehouden naar het schietterrein.
Druppels vallen en blijven vallen.
Mensen staan nu onder kleine parapluutjes in plaats van kleine parasolletjes naar het prijsschieten te kijken. De prijzen zijn eraf, men kan zich opgeven voor het Koningsschot.
Het wordt ijzig stil rondom het schietterrein. Druppels vallen en blijven vallen,
Na herhaaldelijke omroepen blijft het stil. Bestuursleden lopen gespannen rond en ieder probeert toch iemand over te halen, zelfs de reglementen worden even over boord gegooid. Nadat een persoon zich meldt om zich kandidaat te stellen zonder Koningin en deze geen respons krijgt bij zijn familie blijft het weer stil.
Nu moet er wat gebeuren. Ik vroeg eerst mijn zoon of hij eventueel met mij, maar voordat ik dit kan uitspreken is zijn reactie: “Pa, je kan nog zo triomfantelijk lachen, maar ik doe het niet.” Ik keer rechtsom en ga Thea zoeken. Nadat ik haar heb gevonden zeg ik: “Zullen wij het maar doen?” “” Nee” is het antwoord dat ik krijg. Na even heen en weer gepraat te hebben zegt ze: “Vraag het maar aan de kinderen”. Ik heb een opening. Ik vraag aan de kinderen of ik mag schieten? Het antwoord is weer “Nee”. Waarop ik zeg dat dit geen oplossing is. We moeten verder. Thea geeft een teken dat er een oplossing moet komen. Toen zeiden ze: “Als jullie het willen, doe het dan maar”. Nu ben ik naar de kermistafel gegaan, want alleen ben je en kun je niks!
De tafel vindt het prima en we gaan naar buiten. Ik loop rechtstreeks naar de voorzitter en deel hem mede dat wij kandidaat zijn. Albert, de voorzitter, meldt het publiek dat er zeker 1 kandidaat is, maar meerdere kandidaten melden zich niet.
Druppels vallen en blijven vallen.
Ik begin met het schieten. De ene keer een voltreffer de andere keer een misser.
Druppels vallen en blijven vallen.
Op een gegeven moment krijg ik steun, en niet zomaar steun.
Tegen alle regels in, maar met spontane ondersteuning van het publiek begint Thea ook met het schieten. Zo goed, dat zij met het 106e schot de vogel eraf schiet.
Ik ben oprecht blij voor haar, voor mij en voor de hele LOOSE Kermis.
Geschiedenis is geschreven. Druppels vallen en blijven vallen.
Na vele, vele felicitaties en emotionele momenten trekken we richting de tent op de schouders van bestuursleden en vrienden.
De ontvangst is geweldig: een Schutterskoningin bij Willem Tell. Wie had dat voor enkele jaren, uren terug kunnen denken?
Na opnieuw veel leuke reacties te hebben ontvangen wordt Thea geïnstalleerd als eerste Koningin van Willem Tell door burgemeester Rik de Lange. Een ovationeel applaus volgt
Nu kon het feest beginnen.
Druppels vallen en blijven vallen.
.
Hierna wordt afscheid genomen van het oude Koningspaar Theo en Bets Janssen.
Zij worden, na een dankwoord van de voorzitter, uitgeleide gedaan door commandant Hans en de vendeliers.
Hierna volgt de vendelhulde, waarna het feest kan beginnen met met medewerking van “Summerland”.
Druppels vallen en blijven vallen.
Tegen 15.30 uur gaat de Koningin met Janneke, Marieke en Janine naar kledingverhuur Kruitwagen in Oud-Zevenaar.
Tegen 16.30 uur kom ik bij huis aangelopen waar medewerkers van Ronnie Weijers verhuur staan te wachten om enkele tenten te plaatsen. Want immers: druppels vallen en blijven vallen.
Er wordt gegeten waarna iedereen zich gaat douchen, verkleden en opmaken in afwachting van de schutterij.
Druppels vallen en blijven.
Tegen 19.15 uur komt de schutterij met medewerking van Excelsior en Jemmy Tell ons ophalen. Na een korte pauze wordt de stoet in gang gezet. Rechtstreeks naar de tent.
Druppels vallen en blijven vallen.
De avond is weer snel voorbij. Na thuiskomst even gemakkelijk zitten en dan naar bed.
Dinsdag 18 augustus.
07.00 uur opstaan, want tegen 7.30 uur zou José van Albert hier zijn met een pak.
Deze kreeg ik voor vandaag in bruikleen.
Na een broodje, douchen en aankleden komen de eerste bezoekers al binnen.
En ook een "boomstammetje" wordt er bezorgd. De bielemannen kunnen zich straks uitleven.
Langzaam druppelt het huisje vol met familie en vrienden van de kermistafel. En warempel het is droog!! Voor hoelang?
Om 9.20 uur is de schutterij aangekomen en de bielemannen kunnen aan de slag onder aanmoediging van het publiek. Het is immers nog steeds droog. Na een halfuurtje is het stammetje door, nu kunnen de serenade, de vendelhulde en het “Lang zullen ze leven” plaatsvinden. Na een kort welkomswoord van de voorzitter, nodig ik iedereen uit om een plekje te zoeken in de in de tent of onder de veranda want: druppels vallen weer en blijven vallen.
Een uurtje later is het bijna droog en vertrekken we in een open koets voor een rondgang door het dorp. Zelfs het zonnetje laat zich even zien. Halfweg de Rijnstraat krijgen we bezoek in de koets. Onze kleinzoon Silvan wordt ons aangereikt en gaat zonder problemen bij ons zitten. De kleine man geniet. Hij probeert het paard met klakklak-geluiden aan te moedigen. Geweldig moment. Bij de boog in de Sloetstraat van buurtvereniging ‘t Pellegat wordt er door de buurt een drankje aangeboden. Na een korte stop, wordt er koers gezet naar de tent. Na een bedankje voor de koetsiers, bij de kerk, gaan we lopend verder.
De tent is redelijk gevuld met kinderen, ouders en grootouders. Na een geïmproviseerde vendelhulde met allerlei standjes en deelnemers komen de worst en de gehaktballen aan bod. De hele tent kan ervan genieten. En dat doet het dan ook.
Om vier uur is het feest weer voorbij. Omdat het droog is drinken we nog wat op het terras bij Wout en Petra.
Thuis aangekomen, hebben we een gemakkelijk pak aangetrokken, wat gegeten en de krant gelezen. Over Loo is snel gedaan. Maar een stukje over Aerdt, waar men geen Koning heeft en waar de omzet is gejat, is meer de moeite waard voor de krant.
Tegen 20.00 uur worden we weer door de schutterij Willem Tell en muziekvereniging Excelsior opgehaald. Ditmaal, omdat het droog is, gaan we gelijk via de trap de dijk op en lopen we naar de tent voor de laatste avond. De tent is redelijk gevuld, niet al te druk, maar dit is later op de avond anders. Het zit weer vol.
Tegen 00.30 uur wordt het Wilhelmus ingezet en bedankt ik, voor ons onverwachte Koningschap, de Koningin, de kinderen, familie, vrienden en het bestuur voor hun bijdrage in het doen slagen van dit feest. Ook Summerland wordt bedankt.
Dit wordt later in het kroegje nogmaals gedaan en nu met het overhandigen van een boeket voor de zangeres van de band, Marloes.
Na een laatste Jägermeistertje met Thea en Rut zit het erop.
We keren tevreden huiswaarts.
Woensdag 19 augustus.
De zon schijnt en het is prachtig weer!!
Na een kortstondig bezoek aan het graf van Pauline, het is haar verjaardag, begint het opruimen en het napraten onder genot van een flesje en een harinkje.
’s Avonds gingen we samen uit eten.
Al met al is het voor ons, door dit onverwachte Koningsschot, een geslaagde kermis.
Wim en Thea Eijkels |
